Kołki do styropianu to łączniki izolacji, które służą do trwałego mechanicznego mocowania płyt styropianowych do ścian elewacyjnych budynku. Kołki do styropianu dostępne są w różnych długościach od 8 cm do 42 cm (w naszej ofercie 22-26 cm). Kołek zbudowany jest z korpusu wykonanego z tworzywa sztucznego oraz z wbijanego do niego trzpienia rozporowego – metalowego lub plastikowego. Wzmocniony kapelusz o średnicy 6 cm zapobiega powstawianiu uszkodzeń w trakcie montażu kołka na styropianie.
Do termoizolacji budynków najczęściej wybieranym materiałem jest styropian. Mimo, że jest lekki, jego montaż przy użyciu kleju lub pianki montażowej, nie zawsze wystarcza do skutecznego przymocowania do ściany. Dlatego w niektórych sytuacjach konieczne jest zastosowanie dodatkowego zabezpieczenia izolacji w postaci kołków. Dokładną ilość, rodzaj kołków oraz sposób ich rozmieszczenia określa projekt ocieplenia budynku, który bierze pod uwagę to, czy dane podłoże ma wystarczającą nośność.
Kołki do styropianu różnią się między sobą rozmiarem, rodzajem materiału użytego do ich wykonania oraz ich przeznaczeniem. Ważnym aspektem przy wyborze kołków jest ich długość. Ustala się ją na podstawie wzoru:
L≥ h + a + a + d
gdzie: h- minimalna głębokość osadzenia w danym materiale budowlanym; a – łączna grubość starych warstw np. stare tynki; a – grubość warstwy kleju; d – grubość materiału izolacyjnego; L – całkowita długość kołka.
To jakie wybrać kołki determinuje także materiał, do którego będą one montowane. Wytyczne te zawiera Europejska Aprobata Techniczna. Można to sprawdzić na talerzyku kołka, gdzie umieszczone są poszczególne litery oznaczające: A – zwykły beton; B – bloczki ścienne pełne; C – pustaki lub cegła dziurawka; D – beton lekki; E – beton komórkowy.
Kołki do styropianu z trzpieniem plastikowym przeznaczone są do montażu płyt styropianowych do ścian z gazobetonu, betonu, cegieł i pustaków. Ten rodzaj kołka wykonany jest w całości z tworzywa sztucznego, które nie przewodzi ciepła, dzięki czemu ryzyko powstawania mostków termicznych będzie mniejsze.
Kołki do styropianu z trzpieniem metalowym zalecane są przede wszystkim w przypadku mocowania styropianu do podłoża wykonanego z pustaków typu Porotherm, cegły pełnej lub cegły dziurawki oraz z betonu lub betonu komórkowego. Są ona trwalsze i bardziej wytrzymałe, dlatego gwarantują mocniejsze mocowanie. Z tego względu kołki z trzpieniem metalowym wykorzystuje się do montażu ocieplenia wykonanego z wełny mineralnej, która jest cięższa od styropianu i kołki z trzpieniem plastikowym mogłyby jej nie utrzymać.
Montaż kołków do styropianu nie jest trudny. Wymaga jednak przestrzegania kilku zasad, które zapewnią ich skuteczne mocowanie. Do montażu kołków na elewacji można przystąpić nie wcześniej niż po upływie 3 dni od przyklejenia płyt styropianowych. Klej, na który przyklejony jest styropian musi całkowicie wyschnąć i stwardnieć, ponieważ kołki mocuje się w miejscach, gdzie pod płytami styropianowymi znajduje się klej.
Główka kołka nie może wystawać poza płaszczyznę styropianu. Powinna być ona zlicowana. W tym celu w materiale termoizolacyjnym należy wyfrezować otwór o głębokości około 4 mm. Aby zapobiec powstawaniu mostków termicznych idealnym rozwiązaniem jest wyfrezowanie otworów na głębokość około 2 cm, w których umieszcza się kołek, a następnie powstałą nad nim przestrzeń zakrywa się krążkiem styropianowym o odpowiedniej grubości. Przed włożeniem kołka w styropian, należy koniecznie oczyścić wyfrezowany otwór z urobku.
Głębokość osadzenia trzpienia w konstrukcji ściany powinna wynosić min. 5 cm w przypadku podłoża zwartego, takiego jak beton, cegła pełna lub kamień. Natomiast w sytuacji podłoży porowatych – min. 8 cm. Niezależnie od głębokości osadzenia łączników należy wykonać test sprawdzający skuteczność mocowania mechanicznego do podłoża. W tym celu wykonuje się 4-6 prób wyrywania.
Nie można wbijać kołków do styropianu za pomocą młotka. Nadmierne zagłębienie talerzyków kołków w styropianie może doprowadzić do jego pęknięcia, co osłabia nośność łączników mechanicznych. Natomiast zaszpachlowanie tych zagłębień jedynie zaprawą klejową może powodować odpadanie tynku cienkowarstwowego.
Do wiercenia otworów pod kołki należy zastosować odpowiednie wiertło. Stosowanie wiertarek z włączonym udarem do wiercenia otworów w materiałach cienkościennych i drążonych, takich jak pustaki lub cegły ceramiczne z pustkami powietrza, jest niedopuszczalne. Wiertło porozbija wówczas kruchy materiał. A użycie kołków z większą strefą rozporu nie da właściwego rezultatu, ponieważ ich gniazdo będzie zbyt luźne. Natomiast w przypadku pełnych materiałów budowlanych, takich jak silikat, beton czy gazobeton, można zastosować wiertarkę udarową.
Na 1m2 styropianu stosuje się średnio 4-6 kołków. W strefach brzegowych elewacji tj. od 1 do 2 m od krawędzi, gdzie występują największe siły wywołane wiatrem, projekt ocieplenia powinien przewidywać zwiększoną ilość kołków.
Decydując się na wełnę mineralną jako materiał izolacyjny kołkowanie jest obowiązkowe. Wełna mineralna jest cięższa, dlatego bez względu na wysokość budynku, wymaga dodatkowego mocowania mechanicznego za pomocą kołków. W porównaniu ze styropianem, do montażu wełny należy użyć znacznie więcej łączników i to takich, które mają trzpień stalowy.
Natomiast w przypadku termoizolacji budynku styropianem kwestia obowiązku kołkowania wygląda inaczej. Przede wszystkim należy sprawdzić to w Aprobacie Technicznej systemu ociepleń wybranego producenta. Jeżeli kołki są w niej wymienione jako część składowa systemu ociepleń – należy je zamontować. W przeciwnym razie, w przypadku zgłoszenia reklamacji, producent może jej nie uznać, nawet gdyby dotyczyła koloru elewacji.
Kołki do montażu w styropianie nie zawsze są wymagane. Najczęściej pomija się je w przypadku termoizolacji nowo budowanych jednokondygnacyjnych domków jednorodzinnych, gdzie styropian przykleja się tylko za pomocą kleju. Z kolei, w sytuacji mocowania styropianu za pomocą pianki, kołki są zalecane. Mimo, że pianka ma lepszą przyczepność niż zaprawa klejowa, producenci mają co do tego wątpliwości i rekomendują wzmocnienie elewacji kołkami.
W nowym budownictwie wysokie obiekty oraz te znajdujące się w lokalizacji, w której narażone są na działanie silnego wiatru, montaż ocieplenia wymaga stosowania łączników mechanicznych. Kołki stosuje się również kiedy inwestor decyduje się na wykończenie elewacji za pomocą takich produktów jak płytki ceramiczne czy kamień, które znacząco obciążają konstrukcję.
Kołki konieczne są przeważnie, kiedy budynek jest termomodernizowany. Stare warstwy tynku i kruszące się podłoże betonu lub cegły mogą być dodatkowo uszkodzone przez klej. Może to spowodować odpadanie tynku, a w konsekwencji doprowadzić do odpadnięcia ocieplenia.
Trzeba pamiętać, że w kwestii kołkowania należy zachować rozsądek i jeżeli nie jest ono wymagane, należy pominąć ten etap termoizolacji budynku, ponieważ dzięki temu minimalizujemy ryzyko tworzenia się mostków termicznych, przez które ucieka ciepło z domu.
Długość kołków do styropianu o grubości 20 cm powinna wynosić minimum 26 cm. Jest to zależne od ściany, do której mocowany jest materiał izolacyjny. Jeżeli ściana wzniesiona jest z betonu towarowego lub silikatu, strefa rozporowa kołka powinna wynosić 5 cm. Natomiast jeżeli budynek jest wzniesiony z pustaków ceramicznych długość strefy rozporowej powinien wynosić 8-10 cm. Do długości łącznika umieszczonej w ścianie należy dodać ok 1 cm pustki powietrznej pomiędzy płytą izolacyjną a ścianą i grubość samego styropianu. Jeżeli kołki mocujemy w gniazdach przykrywanych zaślepkami styropianowymi, od wcześniejszego wyniku musimy odjąć 2 cm, gdyż taką głębokość powinno mieć wgłębienie, w którym osadzimy mechaniczny łącznik.
Jeżeli chcesz otrzymać najniższą cenę kołków do styropianu kliknij zielony przycisk „Zapytaj o cenę” widoczny przy zdjęciu produktu. Wpisz ile kołków potrzebujesz lub jaką powierzchnię styropianu chcesz zamontować i wyślij do nas zapytanie.
